Jovan Dučić - starost

“У Риму се никад ни за кога није рекло: 'Умро је', него: 'Живео је'. Људи нас увек плаше нашим годинама, и кад смо стари и кад смо млади. Кад смо млади да смо недозрели за велика дела, а кад смо стари да смо постали неспособни за велике намере. Старчево искуство, равно је учености. Нико не зна шта носи у себи до последњег даха. Природа је у свему оставила себи право на последњу реч." За умне људе и лепе жене не постоји старост. Племените ствари не старе, него само промене изглед, често чак и на лепше. Истина, ни године не изражавају тачно човеково доба. Има младих стараца као што има пуно и старих младића. Старост човекова одиста почиње тамо где завршава његово одушевљење. Човек који не може да затрепери, одушевљен за неку идеју или за неку личност, стар је и мртав. Младост, то је пре свега света ватра.” Јован Дучић Тоа со стар младич и млад старец го има кај Сартр и за мене таа теза на Сартр е на равниште на аксиом и доколку авторот го користи е легитимно а можеби и да е негова автентична идеа што е и логично можно . И во двата случаи е важно што на тоа ја гради централната идеа интегрирана во целината на текстот.Но поважно е дека во целина е одличен и поучен инспиративен текст. P.S Како и да е бавењето со вакви прашања духовно емоционално и морално не ревитализираат Фала Пепи за убавиот текст што го прати. Текст го читам и како порака за добро утро (smiley) (Kimov Georgi) Да ,баш така. Преубав текст и баш за едно вакво светло,сончево утро...исто како и твоите текстови-коментари пред некое време(а за гимназија да нр зборувам) 🐞